Sfera Fantastyki

Dzisiejszy potwór jest kolejna kreacją powstałą podczas wspominanej już gry kreatywnej JessJackdaw . Leznupar zrodził się z połączenia idei stojącej za Kenku oraz pokemonem Wooloo . Ze zgrzytem otwieracie kolejne drzwi i widzicie zapuszczoną sypialnię. Jesteście niezwykle ostrożni, bowiem wiecie już, że wszelkie inne pomieszczenia w tym domu był pełne pułapek - włącznie z wychodkiem - i macie przeczucie, że tym razem nie będzie inaczej. Nie zdziwią was już spadające doniczki, latające noże, zapadnie ani nawet eksplodujące ciasta. Jedno z was zagląda do środka szukając linek potykaczy czy innych mechanizmów mogących sprowadzić na was niebezpieczeństwo. Bez większych problemów znalezione zostają przełączniki i zawieszony pod sufitem pień. Odpowiednie narzędzia idą w ruch i jest bezpiecznie. Pokrzepieni tym faktem wkraczacie do środka szukając tej dziwnej istoty, na którą natykacie się odkąd weszliście do tego zapomnianego domu, a która to ciągle wam się wymyka. Wiecie już, że potraf

Potwór zainspirowany ilustracją autorstwa DerangedMeowMeow . Budzi cię krzyk dobiegający z namiotu obok. Zrywasz się z posłania łapiąc za topór i momentalnie wyskakujesz na zewnątrz. Jeszcze rozmazanym wzrokiem szukasz źródła krzyku i wówczas w świetle dogasającego ogniska dostrzegasz tę… istotę. Z początku wydawało ci się, że to koń albo centaur, lecz szybko zdajesz sobie sprawę, że nie masz racji. Żadne z nich nie ma dwóch macek wychodzących z brzucha ani szkieletowej głowy rozdzielającej się na dwoje. Chcesz już rzucić się na to szkaradztwo, lecz jest coś w nim, co sprawia, że zamierasz w bezruchu, kiedy ona łapie twą towarzyszkę. Macki oplatają się wokół jej nóg i wciągają ją całą do środka czegoś co przypomina paszczę, a ta zaciska się wokół jej brzucha. Na głowie zamyka się „hełm” z końskiej czaszki, a szkieletowa szyja wbija się w plecy. Wszystko zamiera, kiedy po chwili zza pustego końskiego oczodołu zaczyna spoglądać wzrok, w którym nie dostrzegasz już swej kompanki

Koncepcja powstała podczas gry kreatywnej stworzonej przez JessJackdaw , a dokładniej jest połączeniem metalicznego smoka z pokemonem Slurpuff . Jesteście prowadzeni do przydzielonych wam pokoi w siedzibie barona. Mijacie kuchnię, przy której jednak zatrzymujecie się zwabieni odgłosami rozgardiaszu. Zaglądacie do środka, gdzie w otoczeniu wszechobecnego bałaganu z rozsypaną mąką na czele znajdujecie złorzeczącego cukiernika skaczącego między jednym wypiekiem a drugim. Wygląda to tak jakby ten próbował za wszelką cenę złapać mysz lub innego gryzonia, lecz po chwili zdajecie sobie sprawę, że niektóre z ciast zdają się żyć własnym życiem uprawiając… wypiekowy kanibalizm? Zjadają one bowiem inne smakołyki. Dopiero kiedy z bliska przyjrzeliście się temu odkryliście, że owe żywe ciasta mają malutkie skrzydełka, ogonki oraz głowy na smukłych szyjach. Tym na co patrzycie są małe istoty z wyglądu przypominające smoki, lecz składające się z ciasta, lukru, polewy i innych słodkości.

Drugim potworem, powstałym za sprawą wspomnianej w poprzednim wpisie metody, jest Echendro, przepełniony nienawiścią duch uwięziony w drzewie. Pomysł oparto na Banette oraz driadzie . Część lasu, w którą wkroczyliście wydaje się Wam dziksza i mniej przyjazna, aniżeli uprzednie. Stąpacie ostrożnie pomiędzy niemal groteskowo poskręcanymi drzewami. Co jakiś czas któreś z Was potyka się o zdradliwe korzenie, jakby same umyślnie podsuwały się wam pod nogi. Nie słychać śpiewu ptaków ani nie widać śladów zwierzyny. Roślinność jest tutaj bujna, gęsta i ciemna. Duże, ciężkie, niemal czarne jagody zwisają smakowicie z gałązek nieopodal, lecz im bardziej się zbliżacie, tym szybciej mija wam na nie ochota. Nieprzyjemne wrażenie czyjejś obecności nie daje wam spokoju. Ruszacie dalej przedzierając się przez kolczaste zarośla. Wchodzicie ostatecznie na malutką polankę, dosłownie skrawek trawy pośrodku kniei, a na jej skraju rośnie duża wierzba płacząca. Ze wznoszących się ku górze, powykręcanych