Star vs The Forces of Evil [Sezon 1] – Recenzja

Star vs The Forces of Evil jest amerykańskim serialem animowanym stworzonym przez Daron Nefcy. Pomysł na animację powstał w głowie autorki już w późnej podstawówce, aż wreszcie 18 stycznia 2015 roku miała miejsce premiera pierwszego odcinka na kanale Disney XD. Serial przeszedł wiele zmian koncepcyjnych począwszy od samego tytułu (poprzedni brzmiał mniej więcej tak: Star and The Forces of Evil), przez konstrukcję świata przedstawionego (brak magii, a wszelkie nadnaturalne elementy miały być efektem wyobraźni głównej bohaterki), a skończywszy na głównych postaciach (Marco pierwotnie był głównym przeciwnikiem Star, a ostatecznie został jej przyjacielem i towarzyszem w przygodach).

Pierwszy sezon liczy sobie 13 odcinków długości ok. 20 minut, z czego 11 podzielonych jest na dwa pomniejsze epizody.

Serial opowiada o przygodach czternastoletniej księżniczki krainy zwanej Mewni, dziedziczy od swojej matki magiczną różdżkę, a tym samym rozpoczyna się jej praktyka w kwestiach magii. Niezwykle prędko okazuje się, że dziewczyna jest, aż nazbyt żywiołowa i nieodpowiedzialna, to też dla bezpieczeństwa jej samej oraz królestwa zostaje wysłana do innego wymiaru, którym jest, jak łatwo się domyślić, Ziemia. Tam poznaje Marco, zwyczajnego chłopaka, którego wplątuje w swoje potyczki z Ludo, przywódcą potworów, pragnącym (oczywiście) zdobyć różdżkę, by spełnić swoje pragnienie władzy (brzmi dość znajomo czyż nie?).

Niniejszy kadr z pierwszego odcinka doskonale oddaje to
jaką postacią jest Star na początku serialu.

Najlepszym elementem pierwszego sezonu jest postać Star. Ta żywiołowa, wesoła oraz nieodpowiedzialna dziewczyna jest głównym motorem napędowym serialu. Duża część przygód jest mniej lub bardziej zamierzonym efektem rzucanych przezeń zaklęć, których to zresztą często nadużywa. Warto zaznaczyć, że Star na przestrzeni całego sezonu delikatnie się zmienia, uczy się zasad rządzących Ziemią, czy tego, że nie wszystko jest czarne, albo białe. Niestety na tym kończy się cały jej rozwój w tym sezonie, a konsekwencje nieprzemyślanych decyzji praktycznie nigdy nie uderzają w nią samą. Są zwyczajnie przez wszystkich ignorowane, a powinny stanowić czynnik kształtujący charakter oraz postępowanie Star, przez co bardzo łatwo odnieść wrażenie, że jej rozwój jako postaci praktycznie nie istnieje. Niestety nie jest jedyną postacią, której to dotyczy, gdyż niniejszy problem dotyka zarówno postaci Marco jak i Ludo.

W postaci Marco zachodzą jeszcze mniejsze zmiany, bądź nie ma ich w ogóle, jeżeli nie brać pod uwagę zmian w relacjach z poszczególnymi postaciami drugoplanowymi, bądź samą Star. Z kolei Ludo jest zdecydowanie najgorszą, w złym tego słowa znaczeniu, postacią w serialu. Reprezentuje sobą praktycznie wszystko, czym charakteryzują się źle napisani antagoniści: nieskuteczność, głupotę, niekonsekwencję, nudę oraz płytkość. Na całe szczęście z czasem pojawiają się przeciwnicy, że ich tak nazwę, kompetentni oraz przede wszystkim interesujący.

Zdecydowanie się na ten duet
było jedną z lepszych decyzji twórców.

Pod względem opowiadanej historii mamy tutaj do czynienia z luźno ze sobą powiązanymi małymi przygodami pozbawionymi spajającego wątku głównego. Zmienia się to wprawdzie odrobinę w ostatnich odcinkach, lecz nie na tyle, by można jeszcze mówić o jakiejś większej fabule. Trzeba tutaj jasno zaznaczyć, że sezon pierwszy jest przede wszystkim wstępem, ma za zadanie przedstawić najistotniejsze postacie, zarysować dynamikę relacji pomiędzy nimi, zbudować fundamenty świata przedstawionego oraz rządzące nim prawa, jak również rozpocząć wątki, które ulegną rozwinięciu w kolejnych sezonach. Niestety prowadzi to do tego, że duża część epizodów jest zwyczajnie nijaka, oparta na oklepanych schematach oraz zwyczajnie nudna. Zdecydowanie na tym tle wybijają się takie odcinki jak Mewberty, Blood Moon Ball, czy St. Olga's Reform School for Wayward Princesses, które prezentują sobą coś zupełnie nowego, świeżego, bądź też w interesujący sposób bawią się znanymi motywami.

Techniczna strona animacji jest bardzo dobra, począwszy od bardzo szczegółowych teł oraz projektów postaci (Star przez cały sezon zmienia swój wygląd 17 razy(!), jak również nigdy nie mamy sytuacji, że kilka postaci wygląda tak samo, czegoś takiego tutaj nie uświadczymy, a wręcz przeciwnie. Chwalebnym przykładem są projekty poszczególnych uczniów, którym, bez wypowiadania przez nich jednego słowa, da się przypisać pewne cechy charakteru, a co za tym idzie nie są bezosobową, anonimową masą.), jak i miejsc (podróżowanie między różnymi wymiarami jest świetnym pomysłem, a każde miejsce posiada swój niepowtarzalny klimat), przez genialne efekty zaklęć, po ogólną spójność strony wizualnej (efekty komputerowe nie wywołują dysonansu) oraz bardzo różnorodne kadry. Jedyną rzeczą do jakiej można się przyczepić jest płynność oraz dynamika postaci, która mogłaby być lepsza, a przede wszystkim żywsza.

Strona audialna prezentuje się dobrze, głosy aktorów pasują do postaci, emocje są bardzo dobrze wygrane, a co się z tym wiąże dialogów przyjemnie się słucha (niestety polski dubbing odstaje od oryginalnego, zwłaszcza w przypadku Star, którą w naszej wersji podkłada Anna Cieślak). Efekty dźwiękowe stoją na wysokim poziomie oraz są idealnie podłożone. Natomiast w kwestii muzyki trzeba powiedzieć, że utwór z czołówki jest całkiem niezły, aczkolwiek moim osobistym zdaniem polskie wykonanie jest lepsze. Natomiast ending nie należy do zbyt interesujących. Niemniej pozostałe piosenki występujące w serialu są dobre, a soundtrack miejscami jest świetny, zwłaszcza we wcześniej wymienionych odcinkach.

Twórcom należy oddać to, że nie boją się poruszać niestandardowych
dla animacji telewizyjnej tematów, takich jak np. prawda historyczna.

Podsumowując Star vs The Forces of Evil jest serialem dobrym, aczkolwiek pierwszy sezon jest zdecydowanie jego najsłabszym elementem. Brakuje dynamiki w relacjach między poszczególnymi postaciami, jak również wątku przewodniego, który spajałby wszystkie wydarzenia w logiczną całość. Tym co trzeba mu oddać to to, że nie boi się on poruszać takich tematów jak nierówności społeczne, kwestia prawdy historycznej, czy też tego, że ludzie (oraz inne istoty) nie są jednoznacznie źli lub dobrzy, a przynajmniej nie do końca.